ശബരിമല 5: എന്റെ ശബരിമല യാത്രകള്‍
കഴിഞ്ഞ നാലു ലക്കം ശബരിമല ക്ഷേത്രത്തെപ്പറ്റി പൊതുവായ ചില കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു. ഇനി എന്റെ വ്യക്തിപരമായ അനുഭവങ്ങള്‍കൂടി പറഞ്ഞ് ഈ ലേഖനങ്ങള്‍ അവസാനിപ്പിക്കാം.
എന്റെ അച്ഛന്‍ ഒരു തികഞ്ഞ അയ്യപ്പഭക്തനായിരുന്നു, ഒരു പക്ഷെ ഞാന്‍ ജനിക്കുന്നതിനു മുമ്പു തന്നെ മലയില്‍ പല പ്റാവശ്യം പോയിരുന്നയാള്‍. ഞാന്‍ തന്നെ അച്ഛന്‍ പല പ്രാവശ്യം കെട്ടുമുറുക്കി മലക്കു പോകുന്നതു കണ്ടിട്ടുണ്ട്. അച്ഛന്‍റെ ഭക്തി എനിക്കിട്ട വീട്ടില്‍ വിളിക്കുന്ന പേരില്‍ പോലും കാണാം. പത്തിലധികം പ്റാവശ്യം തുടര്‍ച്ചയായി മലക്കു പോയിരുന്ന അച്ഛന്‍ ശബരി മലയില്‍ തീപിടുത്തം ഉണ്ടായപ്പോള്‍ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നും അന്നു പല അയ്യപ്പന്മാരും തീയില്‍ പെട്ട് വേദന അനുഭവിക്കുന്നതു നേരിട്ടു കാണുകയുമുണ്ടായി എന്നു കേട്ടു. അക്കാരണത്താലാണൊ അറിയില്ല കുറച്ചു നാള്‍ അച്ഛന്‍റെ യാത്ര മുടങ്ങിയിരിക്കുകയായിരുന്നു.
ഏതായാലും ഞാന്‍ എട്ടാം ക്ലാസില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ മലക്കു പോയപ്പൊള്‍ എന്നെയും കൊണ്ടു പൊയി. ഞാനും അച്ഛനും അച്ഛന്‍റെ അനുജനും (ചിറ്റപ്പന്‍) ചിറ്റപ്പന്‍റെ മകളും ആയിരുന്നു ഒരുമിച്ചു യാത്ര ചെയ്തത്. അച്ഛന്‍റെ ഇളയ അനുജനായിരുന്നു ചിറ്റപ്പന്‍ .ഞങ്ങള്‍ നാലുപേരും ഒരു 1958ലെ മകര വിളക്കിനായിരുന്നു പോയതു. ധനുമാസം 22 നു മങ്കൊമ്പില്‍ വീട്ടില്‍ വെച്ചു കെട്ടുനിറച്ചു ബസ്സില്‍ ചങ്ങനാശ്ശെരിയില്‍ നിന്നു എരുമേലിയെത്തി പേട്ട തുള്ളി നടപ്പു തുടങ്ങി. വൈകുന്നേരം ആയപ്പൊള്‍ അഴുതയില്‍ എത്തി ക്യാമ്പു ചെയ്തു. രാവിലെ അഴുതയില്‍കുളിച്ചു മല ചവിട്ടി , പിന്നീട് കരിമല മുകളിലും വേരൊരു സ്ഥലത്തും (ചെരീയാന വട്ടം അഥവാ വലിയാനവട്ടം എനാണോര്‍മ്മ) കൂടി രാത്രി തങ്ങി നാലാം ദിവസം പമ്പയില്‍ എത്തി. വഴിയില്‍ വെച്ചു മുമ്പു സൂചിപ്പിച്ചതു പോലെ കയ്യില്‍ കരുതിയിരുന്ന അരി കൊണ്ട് കഞ്ഞി വെച്ച് ചമ്മന്തിപ്പൊടിയും ചുട്ട പപ്പടവുമായിരുന്നു ആഹാരം രാവിലെയും വൈകുന്നേരവും. നാലാം ദിവസം പമ്പയില്‍ എത്തി. അന്നു പമ്പയുടെ തീരം നിറയെ മുളയും പനയോലയും കൊണ്ടൂ വേര്‍തിരിച്ച ചെറിയ മുറികള്‍ പോലെ വിരിവെക്കാന്‍ സൌകര്യം ഉണ്ടായിരുന്നു. രണ്ടു ദിവസം പമ്പയില്‍ താമസിച്ചു അവിടെ കിട്ടിയ പച്ചക്കറിയും മറ്റും വാങ്ങി പമ്പാസദ്യ നടത്തിയതിനു ശേഷമായിരുന്നു മല ചവിട്ടിയതു. മകര സംക്രമത്തിനു സന്നിധാനത്തില്‍ എത്തി നെയ്യഭിഷേകവും മറ്റും കഴിച്ചു തിരിച്ചു പോന്നതു പുല്‍മേട്ടില്‍ കൂടി നടന്നു വണ്ടിപ്പരിയാര്‍ കുമളി വഴി ബസ്സില്‍ കോട്ടയം വഴി വീട്ടിലെക്കു പൊന്നു. ചിറ്റപ്പന്‍ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നതു അച്ഛനു വളരെ സഹായം ആയിരുന്നു. ഭക്ഷണം പാകം ചെയ്യാനുള്ള അലുമിനിയം കലവും അരിയും മറ്റും ചിറ്റപ്പനായിരുന്നു തലയില്‍ ചുമന്നതു. ചെറിയ കുട്ടികളായ ഞങ്ങള്‍, ഞാനും അനുജത്തിയും പരമാവധി രസിച്ചായിരുന്നു യാത്ര.
പിന്നെ കുറെ നാള്‍ ഞാന്‍ മലക്കു പോയിരുന്നില്ല. അതുകഴിഞ്ഞ് കോഴിക്കോട്ട് ജോലിയായതിനു ശേഷമാണു മലക്കു പൊയത്. ആ കാലത്തു ആര്‍.ഈ.സി യില്‍ നിന്ന് ഏതാനും അധ്യാപകര്‍ പതിവായി ശബരിമലക്ക് പോയിരുന്നു, സംഘമായി. ഫിസിക്സ് വിഭാഗത്തിലെ വൈദ്യനാഥയ്യര്‍ സാറാ യിരുന്നു പലപ്പൊഴും ഇതിനു നേത്റൂത്വം കൊടു ത്തിരുന്നതു. അദ്ദേഹം മുടങ്ങാതെ മലക്കു പൊകു ന്നയാളായിരുന്നത്ഗു കൊണ്ട് ഗുരുസ്വാമിയാകാന്‍ എല്ലാം കൊണ്ടും അറ്ഹനും ആയിരുന്നു. എന്റെ ഡിപ്പാറ്ട്ടുമെന്‍റിലെ സഹരവര്‍ത്തകനും ഗുരുസ്ഥാനീയനുമായിരുന്ന ഭരതന്‍ സാര്‍, മെക്കാനിക്കലിലെ ബാലസുബ്രമണ്യം സാര്‍ ഇവരൊക്കെ ഞങ്ങളുടെ സംഘത്തിലെ സ്ഥിരം അംഗങ്ങളായിരുന്നു. ദിവംഗതനായ നീലകണ്ഠ്ന്‍ സാര്‍, മാധവന്‍ നമ്പ്യാര്‍ എന്നി വരും ഇടക്കു കൂടുമായിരുന്നു.
ഞാന്‍ 1981ല്‍ ഐ.ഐ.റ്റി. ഡല്‍ഹിയില്‍ നിന്നു പി.എച്.ഡി തീസിസ് സമര്‍പ്പിച്ചു തിരിച്ചു വന്നു അധികം താമസിയാതെ എനിക്ക് ഒരു ശസ്ത്രക്രിയ വേണ്ടി വന്നു. ഹെറ്ണിയ (കുടലിറക്കം) എന്ന ശസ്ത്ര ക്റിയ. കോഴിക്കോട് മെഡിക്കല്‍ കോളെജിലെ ഡോ. ശങ്കരന്‍ കുട്ടി വാര്യര്‍ ആയിരുനു ശസ്ത്ര ക്രിയ ചെയ്തതു. ശസ്ത്രക്രിയ കഴിഞ്ഞുള്ള വിശ്രമം തീരാറായ കാലത്ത് ഞാനും ഇവരുടെ കൂടെ ശബരിമലയ്ക്ക് പോകാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. ഒരു പ്റാവശ്യം കോഴിക്കോട്ടു നിന്നു കാറില്‍ പോയി എങ്കിലും പിന്നീട് ബസ്സില്‍ ആയി യാത്ര. ഒരു ദിവസം വൈകുന്നേരം കോഴിക്കോട്ടു നിന്ന് പുറപ്പെട്ടു രാത്രി ഗുരുവായൂരില്‍ തങ്ങി പുലര്ച്ചേ തൃപ്രയാര്‍, കൊടുങ്ങല്ലൂര്‍, ചോറ്റാനിക്കര, വൈക്കം, കടുത്തുരുത്തി, ഏറ്റുമാനൂര്‍, എരുമേലി എന്നീ ക്ഷേത്രങ്ങളില്‍ ദര്ശനം നടത്തിയാണ് യാത്ര. രണ്ടാം ദിവസം വൈകുന്നേരം പമ്പയില്‍ എത്തിച്ചേരും. പമ്പയില്‍ കുളിച്ചു മല കയറി ഏകദേശം രാത്രി 8 – 9 മണിക്ക് മുമ്പ് സന്നിധാനത്തിലെത്തും. അതായിരുന്നു പതിവ്. രാവിലെ നെയ്യഭിഷേകം നടത്തി പ്രസാദം വാങ്ങി 7 മണിയോടെ മലയിറങ്ങും. രാത്രി 8 മണിക്ക് തിരിച്ചു കോഴിക്കോട്ടെത്തും. യാത്ര അല്പം ശ്രമകരമാണ് എങ്കിലും ഇത്രയധികം ക്ഷേത്രങ്ങളില്‍ ഒറ്റയടിക്ക് ദര്ശനം നടത്താന്‍ കഴിയുകയും അവസാനം കലിയുഗവരദനായ ശബരിമല ധര്മ്മ ശാസ്താവിനെ വണങ്ങാന്‍ കഴിയുന്നതും അപൂര്വ മായ അനുഭവം ആയിരുന്നു.
മാലയിട്ടവര്‍ എല്ലാവരും അയ്യപ്പന്മാര്‍, ഉച്ച നീചത്വം ഇല്ലാത്ത ആ ഉദാത്ത സങ്കല്പം ആവണം ശബരിമല തീര്‍ഥാടകരുടെ എണ്ണം ഇപ്പോഴും വര്ദ്ധിച്ചു കൊണ്ടി രിക്കുന്നതിനു കാരണം. പോരാഞ്ഞ് വ്റതം എടുക്കുമ്പോള്‍ ഭക്ഷണത്തിലും മറ്റുകാര്യ ങ്ങളിലും ചില ത്യാഗങ്ങള്‍ സഹിച്ചു അല്‍പ്പം കുത്തനെയുള്ള മല നടന്നു കയറി ക്ഷീണിച്ചു സന്നിധാനത്തില്‍ എത്തി അയ്യപ്പനെ കാണുമ്പോള്‍ മനസ്സ്സിനു ഒരു പ്രത്യെക സംത്രുപ്തി കിട്ടുന്നു. ഇക്കാരണത്താല്‍ ഇതു കഴിഞ്ഞ് തുടറ്ച്ചയായി ഞങ്ങള്‍ മലക്കു പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ സംഘത്തിലെ അംഗങ്ങള്‍ സ്ഥിരമായി മൂന്നു നാലുപേരും ഇടയ്ക്കു ചിലര്‍ കൂടെ വരുകയും ചെയ്തിരുന്നു.
ആദ്യം കെ.റ്റി.ഡി.സി.യുടെ ബസ്സില്‍ ആയിരുന്നു, അന്നു കെ.റ്റി.ഡി.സി. ബസ്സ് ആഴ്ചയില്‍ രണ്ട് യാത്ര മാത്രമേ കൊഴിക്കോട്ടു നിന്നുണ്ടായിരുന്നുല്ലൂ. പിന്നീട് ധര്‍മ ശാസ്താ ട്രാവല്‍സിലായി, അവസാനം വിവേകാനന്ദ ട്രാവല്‍സിലും . ഇവരുടെ കൂടെ ആയാല്‍ ഗുരുവായൂരിലും സന്നിധാനത്തിലും താമസത്തിനും നെയ്യഭിഷേകം നടത്താനുള്ള സൌകര്യവും അവര്‍ ഉണ്ടാക്കി തന്നിരുന്നു. പുലര്‍ച്ചെ നെയ്യഭിഷേകത്തിന്‍റെ തിരക്കു അല്‍പ്പം കൂടുതലായതു കൊണ്ട് ഇതു നല്ല കാര്യം ആയി തോന്നി .
ഏതാണ്ട് കഴിഞ്ഞ ഏഴു വര്‍ഷമായി ഞാന്‍ മലക്കു പോകാറില്ല. ആഗ്രഹം ഉണ്ടെങ്കിലും അല്‍പ്പം രക്താതിസമ്മര്‍ദം ഉള്ളതു കൊണ്ട് എം.ഡി. പാസായ മകനും ഡി.എം. കഴിഞ്ഞതു പോലെ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന ഭാര്യയും നിരുല്‍സാഹപ്പെടുത്തിയതുകൊണ്ട് അവരെ വിഷമിപ്പിച്ച് കൊണ്ട് യാത്ര വേണ്ട എന്നു വെച്ചതാണ്‍.. എന്റെ സുഹ്റു ത്തുക്കള്‍ ഇപ്പൊഴും പതിവായി പോകുന്നുണ്ട്. അവരുടെ കയ്യില്‍ ഞാന്‍ നിറച്ച ഒരു നെയ്ത്തേങ്ങ കൊടുത്തയച്ചു സമാധാനപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു. ഇത്തവണ ശബരിമലയിലെ പ്റശ്നങ്ങള്‍ കാരണം അവര്‍ പോയില്ല, എന്റെ നെയ്ത്തേങ്ങയും മലയില്‍ എത്തിയില്ല. സുപ്രീം കോടതി വിധിയും അതു എന്തു വില കൊടൂത്തും നടപ്പാക്കുമെന്ന ഭരണ കക്ഷിക്കാരുടെ ധാര്‍ഷ്ട്യവും മലയില്‍ നടക്കുന്ന പൊലീസ് രാജും ആക്റ്റിവിസ്റ്റുകളും രാഷ്ട്രീയ മുതലെടുപ്പും എല്ലാം കൊണ്ട് അങ്ങനെ യുള്ള ഒരു ചെറിയ സന്തോഷവും ഇത്തവണ കിട്ടിയില്ല.
സ്വാമി ശരണം . അയ്യപ്പ ശരണം
.
Comments
Post a Comment